انواع لوله آتش نشانی در ساختمان

در عصری که زندگی در ساختمان‌های بلندمرتبه گسترش یافته، استفاده از سیستم‌های آب‌پاش اختصاصی برای جلوگیری از آتش‌سوزی بسیار مهم است. این سیستم‌ها در لحظات حساس، خطرات ناشی از آتش را به شکل قابل توجهی کاهش می‌دهند. استانداردهای ایمنی و محافظت در برابر آتش که توسط انجمن آتش‌نشانی ملی آمریکا (NFPA) تدوین شده‌اند، به عنوان راهنمای اصلی در این زمینه شناخته می‌شوند. این استانداردها با دقت هر جزئی مرتبط با نصب و عملکرد سیستم‌های آب‌پاش و پمپ‌های آتش‌نشانی را بررسی می‌کنند. به‌ویژه، استاندارد NFPA 13، استفاده از لوله‌های فولادی، مسی و پلاستیکی در سیستم‌های اطفای حریق را پیشنهاد می‌دهد. در میان انواع لوله‌های فولادی، گالوانیزه‌ها به دلیل مقاومت بیشتر در مقابل زنگ‌زدگی مورد توجه قرار می‌گیرند، در حالی که لوله‌های فولادی سیاه نیز به دلیل کاربرد وسیع و عملکرد مناسب، محبوبیت دارند. با ما همراه باشید با ادامه مقاله آشنایی با لوله های آتش نشانی از سایت بساز و بچین تا اطلاعات خود را بروز نگه دارید.

در بخش‌های مختلفی چون سکونتگاه‌ها، دفاتر کاری و مناطق صنعتی، سیستم‌های اطفای حریق به منظور کاهش خطرات ناشی از آتش‌سوزی برای حفاظت از جان و مال افراد نصب می‌شوند.

روش‌های مقابله با آتش به شدت و نوع آن بستگی دارد. برای خاموش کردن آتش، لازم است حداقل یکی از عوامل اصلی مثلث آتش یعنی هوا، ماده سوختنی یا گرما را کنترل کرد. با این حال، این مثلث با در نظر گرفتن واکنش‌های شیمیایی به عنوان یک عامل مهم به منشور حریق تبدیل شده است.

در مراکزی مانند فولادستان، مشتریان می‌توانند از میان مجموعه‌ای وسیع از لوله‌های اطفای حریق با کیفیت برتر و قیمت مناسب که از برندهای معتبر داخلی و خارجی تهیه شده‌اند، انتخاب کنند. همچنین، قبل از خرید، امکان بهره‌مندی از مشاوره‌های تخصصی برای انتخاب بهترین گزینه فراهم است.

در زمینه لوله‌های مورد استفاده در سیستم‌های اطفای حریق با اسپرینکلر، لوله‌های فولادی سیاه به دلیل کارایی بالا و محبوبیت گسترده، در صدر قرار دارند. استاندارد NFPA 13 همچنین لوله‌های مسی را به عنوان یک گزینه مناسب معرفی می‌کند. علاوه بر این، برای برخی سیستم‌های خاص اسپرینکلر، از لوله‌های پلاستیکی مانند CPVC و PEX نیز استفاده می‌شود.

لوله فولادی آتش نشانی:

لوله‌های فولادی، به ویژه لوله مانیسمان فولادی، به دلیل خصوصیات برجسته‌ای چون استحکام بالا، دوام طولانی مدت، و تحمل نسبت به دماهای بالا، به یکی از اجزای کلیدی در سیستم‌های اطفای حریق و آب‌پاش تبدیل شده‌اند. فولاد با نقطه ذوب تقریباً 1500 درجه سانتی‌گراد، قابلیت مقاومت در برابر حرارت‌های شدید حاصل از آتش‌سوزی در ساختمان‌ها را داراست.

دو دسته اصلی لوله‌های فولادی، لوله‌های سیاه و گالوانیزه هستند. لوله‌های سیاه بدون پوشش محافظ بوده، در حالی که لوله‌های گالوانیزه با یک لایه روی پوشش داده می‌شوند تا از خوردگی و زنگ‌زدگی جلوگیری کنند.

هرچند لوله‌های گالوانیزه عمر طولانی‌تری دارند، لوله‌های سیاه فولادی به دلیل کاهش خطر خوردگی در سیستم‌های اطفای حریق که در آن‌ها مایعات به ندرت جریان دارند، گزینه‌ای محبوب محسوب می‌شوند.

استاندارد NFPA 13 سه نوع استاندارد برای لوله‌های فولادی را در بر می‌گیرد: ASTM A795، ASTM A53، و ASTM A135. ASTM A53 مشخصات لوله‌های فولادی با وزن استاندارد و بسیار مقاوم را تعریف می‌کند، که به ترتیب به عنوان رده‌های 40، 80، و 160 شناخته می‌شوند. در سیستم‌های اسپرینکلر، معمولاً از لوله‌های رده 40 استفاده می‌شود.

ASTM A135، جوش الکتریکی لوله‌های فولادی را توصیف می‌کند، و ASTM A795، لوله‌های فولادی مقاوم در برابر حرارت را معرفی می‌نماید.

برای اتصال لوله‌های فولادی، از اتصالات رزوه‌ای، جوشی یا شیاردار می‌توان استفاده کرد. همچنین، هر اتصال باید با واشر یا آب‌بند مناسب مجهز شود تا از اتصال قابل اعتماد اطمینان حاصل شود.

برای تضمین کیفیت و دوام اتصالات، توصیه می‌شود که رزوه‌کاری تنها برای لوله‌های فولادی با رده 40 و بالاتر انجام شود. با این حال، در شرایط خاص، اگر لوله‌های دیواره نازک توسط آزمایشگاه‌های معتبر تأیید شوند، استاندارد NFPA 13 اجازه استفاده از رزوه‌کاری برای آن‌ها را هم می‌دهد.

در مورد جوشکاری، تمامی لوله‌های فولادی قابل جوشکاری هستند، ولی باید توسط یک جوشکار ماهر و مجاز انجام شود تا از کیفیت و استحکام اتصال اطمینان حاصل شود.

اتصالات با شیار برشی مناسب برای لوله‌های با رده 40 و بالاتر و قطر کمتر از 8 اینچ هستند، در حالی که اتصالات با شیار نورد شده برای تمامی ضخامت‌های لوله مناسب می‌باشند.

واشرها یا آب‌بندها در اتصالات به عنوان مانعی برای جلوگیری از نشتی مایعات استفاده می‌شوند. این واشرها باید از کیفیت بالایی برخوردار باشند و مطابق با استانداردهای معتبر ساخته شوند تا از نشتی‌های احتمالی جلوگیری کنند.

انتخاب نوع لوله و اتصالات متناسب با نوع پروژه، بودجه و الزامات استاندارد مربوطه است. همیشه توصیه می‌شود که قبل از هرگونه کار لوله‌کشی، با متخصصین در این زمینه مشورت شود تا اطمینان از بهره‌برداری بهینه و ایمن از سیستم‌های اطفای حریق حاصل شود.

لوله مسی آتش نشانی:

بر پایه دستورالعمل‌های استاندارد NFPA 13، لوله‌های مسی به عنوان گزینه‌ای مطلوب برای استفاده در سیستم‌های آب‌پاش در نظر گرفته شده‌اند. انواع مختلفی از لوله‌های مسی با استانداردهای زیر مورد پذیرش هستند:

•  ASTM B88
• ASTM B75
• ASTM B251

این لوله‌ها در ضخامت‌های گوناگونی مانند L، K، و M تولید می‌شوند، که در آن‌ها M دارای کمترین و K دارای بیشترین ضخامت دیواره است.

در سیستم‌های اسپرینکلر، لوله‌های مسی به کار رفته حداقل باید ¾ اینچ قطر داشته باشند.

برای وصل کردن لوله‌های مسی، عموماً از جوش برنجی استفاده می‌شود. هرچند، بر اساس دستورالعمل‌های NFPA 13، لحیم‌کاری نیز در موارد خاص، بخصوص برای لوله‌های مسی با رطوبت کم، مجاز است.

همچنین، در هنگام خم کردن لوله‌های مسی یا فولادی، باید با دقت بسیار عمل شود تا از آسیب رساندن به ساختار لوله جلوگیری شود.

با توجه به استحکام و دوام بالایی که لوله‌های مسی دارند، آن‌ها به عنوان یکی از مناسب‌ترین گزینه‌ها برای سیستم‌های اطفای حریق شناخته می‌شوند. مس به خوبی حرارت را هدایت می‌کند، که این خاصیت می‌تواند در کاهش سرعت گسترش آتش مؤثر باشد.

در زمان وصل کردن لوله‌های مسی، باید از مواد و روش‌های مناسب استفاده شود تا از استحکام و عدم نشتی اتصالات اطمینان حاصل شود. استاندارد NFPA 13 راهنمایی‌های دقیقی درباره چگونگی وصل کردن و جوشکاری لوله‌های مسی ارائه می‌دهد.

یکی از مزیت‌های استفاده از لوله‌های مسی، مقاومت آن‌ها در برابر خوردگی است. با این حال، برای حفظ طول عمر آن‌ها، باید از قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی یا محیط‌های خورنده اجتناب شود.

در پایان، به دلیل ویژگی‌های برجسته‌ای که لوله‌های مسی دارند، از جمله تحمل حرارت بالا، دوام، و سهولت در اتصال، آن‌ها به عنوان یکی از بهترین انتخاب‌ها برای سیستم‌های اطفای حریق به شمار می‌روند. انتخاب لوله‌های مسی با استانداردهای مناسب و رعایت دقت در نصب و اتصال آن‌ها می‌تواند به افزایش کارایی و امنیت سیستم‌های اطفای حریق کمک کند.

لوله پلاستیکی در سیستم اسپرینکلر:

در سیستم‌های اسپرینکلر مدرن برای اطفای حریق، لوله‌های پلاستیکی به دلیل خصوصیات ویژه خود، به عنوان یک انتخاب محبوب شناخته می‌شوند. استاندارد NFPA 13 استفاده از لوله‌های CPVC و PB در سیستم‌های آب‌پاش را تأیید کرده است.

لوله‌های CPVC، که از خانواده ترموپلاستیک‌ها هستند، انعطاف‌پذیری برجسته‌ای دارند. این لوله‌ها نه تنها در برابر حرارت مقاومت قابل توجهی دارند، بلکه تحمل دماهای بالاتر نسبت به PVC را نیز دارند، که این ویژگی آن‌ها را برای کاربرد در سیستم‌های اطفای حریق بسیار مناسب می‌سازد.

لوله‌های CPVC به دلیل مقاومت بالای خود در برابر خوردگی، به عنوان گزینه‌ای پایدار و قابل اعتماد برای مدت طولانی شناخته می‌شوند. این مقاومت به افزایش طول عمر سیستم کمک کرده و نیاز به تعویض یا تعمیرات مکرر را کاهش می‌دهد.

لوله‌های PB نیز دارای خصوصیات مشابهی به CPVC هستند، اما ممکن است در برخی کاربردها تفاوت‌های جزئی داشته باشند. بنابراین، در انتخاب لوله برای پروژه‌های خاص، توجه به ویژگی‌ها و نیازمندی‌های پروژه حائز اهمیت است.

یکی دیگر از مزایای استفاده از لوله‌های پلاستیکی در سیستم‌های اسپرینکلر، نصب سریع و آسان آن‌ها نسبت به لوله‌های فلزی است. این موضوع می‌تواند به کاهش هزینه‌های نصب کمک کرده و فرآیند راه‌اندازی سیستم را سرعت ببخشد.

در نهایت، هنگام انتخاب لوله برای سیستم‌های اطفای حریق، در نظر گرفتن تمام جنبه‌ها و خصوصیات متفاوت هر نوع لوله امری ضروری است. استانداردها و قوانین محلی نیز می‌توانند در تصمیم‌گیری تأثیرگذار باشند، و در این راستا، مشورت با متخصصان مربوطه از اهمیت بالایی برخوردار است.